Είμαι περήφανος και για τους δυο σας. Κι ας μην πηγαίνω αγγλικά φέτος.
Η κυρία στην τηλεόραση μιλάει για ποσοστά. 30% λέει για τους μεγάλους, 60%για τους μικρούς. Ανόητα μαθηματικά, πότε δεν τα χώνεψα. Εσύ όταν ήσουν μικρός δούλευες ήδη στο εργοστάσιο. Η φωτογραφία σου με την πορτοκαλί φόρμα φέγγει ακόμα στο κομοδίνο. Μαύρα μαλλιά, πρόσωπο γεμάτο θέληση. Και μετά την πορτοκαλί φόρμα η πράσινη και η προαγωγή. Χαμόγελα, γιορτή και ένα ακριβότερο δώρο που έχω ακόμα στο δωμάτιό μου. Τα λατρεύω τα στρατιωτάκια. Το ήξερες. Όλα πράσινα φόρμες όπως εσύ. Μέχρι τον περασμένη χειμώνα τη φορούσες με περηφάνια αυτή τη φόρμα και μας καλημέριζες από μακριά. Κι ας μην σε ακούγαμε μέσα στον ύπνο μας.
Ένα μεσημέρι γύρισες άκεφος και δεν έφαγες. Τα γεμιστά είπες σε πειράζουν. Είχα την εντύπωση ότι τα λάτρευες. Ξάπλωσες νωρίς και δεν έβαλες τη φόρμα για πλύσιμο. Εκείνο το απόγευμα δεν βγήκες ούτε από το δωμάτιο. Δύο, τρία τηλέφωνα, ένα τσιγάρο στο πίσω μπαλκόνι και μετά ύπνος. Πάλι ύπνος. Το επόμενο πρωί στην ίδια ώρα ήσουν στο πόδι. Σε είδα από το δωμάτιο. Χωρίς φόρμα, αλλά με τσιγάρο να πίνεις τον καφέ σου. Σαν μυστική συνωμοσία η κυρά Βαρβάρα κάθισε δίπλα σου, άναψε το δικό της και ψέλλισε πως θα τα «καταφέρετε κι έτσι».
Και μετά ήρθε η εποχή της τηλεόρασης. Πόσες ώρες κάθεσαι ρε μπαμπά; Αν δεν ήξερα θα έλεγα ότι βρήκες νέα δουλειά στον ΑΝΤ1, κυνηγός ταλέντων. Οι καλλιτέχνες στην οθόνη μιμούνται φωνές άλλων. Εσύ κοιτάς αλλά δεν παρακολουθείς. Το βλέμμα σου είναι μονίμως αλλού και κατεβασμένο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντρέπεσαι ρε μπαμπά. Μήπως δεν τραγουδούν καλά; Με ρωτάς πότε παίζει η Πανάθα Ευρώπη. Μου το ρωτάς για έκτη φορά. «Σαν τη γιαγιά κάνεις» σε πειράζω και αμέσως χαμογελάς λυπημένα.
Αρπάζεις το μεγάλο μαξιλάρι και στριμώχνεσαι ανάμεσα στους καναπέδες. Δεν ξέρω αν κοιμάσαι αλλά το σόου έχει τελειώσει. Παίζουν ξανά ειδήσεις. Ανεργία, λουκέτα και δηλώσεις Στουρνάρα. Το ρεπορτάζ κλείνει με την νέα επίσκεψη της Τρόικα την άλλη Τρίτη. «Τι κρίμα που δεν θα τους κάνουμε το τραπέζι», αναφωνείς. «Την ίδια μέρα παίζει η Πανάθα».
Κλείνεις την τηλεόραση και πηγαίνεις στο μπάνιο. Ανοίγεις τη βρύση και κάθεσαι με τις ώρες. Βγαίνεις με πρησμένα μάτια και μας χαιρετάς για ύπνο. Τα μαλλιά σου έχουν αραιώσει, το πρόσωπό σου έχει στενέψει. Έχεις να φας κανονικά δύο μήνες. Τρεις, τέσσερις μπουκιές και μετά στο ίντερνετ. Μέχρι τον περασμένο χειμώνα πίστευες ότι το google είναι όνομα κινέζικου χωριού. Τώρα έχεις κάνει σελιδοδείκτη τον ΟΑΕΔ. Refresh, Refresh και πάλι τίποτα. Ποιος να σε πάρει εσένα. Εδώ τα 25χρονα και μαζεύουν ένσημα στους τοίχους του facebook. Τι να τον κάνουν τον παλιόγερο; Ας φρόντιζε να φάει τον καιρό που έτρωγαν όλοι. Τώρα οι εποχές δυσκόλεψαν όσο και να φωνάζεις.
Φωνάζεις εσύ, φωνάζει και η κοπέλα από την εισπρακτική.Κλείνεις το τηλέφωνο και αναθεματίζεις. Τόσα γράμματα κρυμμένα στο πρώτο συρτάρι δεν είχες ούτε όταν αλληλογραφούσες με την κυρά Βαρβάρα στα «μέλια» σας. Τότε κάρτες αγάπης, τώρα κάρτες ανεξόφλητες. Η Τρίτη έφτασε. Έχω γενέθλια. Έκλεισα τα 13. Έπαψα λες να είμαι μωρό για να μου παίρνεις στρατιωτάκια. Μου κάνεις μία αγκαλιά και βλέπουμε μαζί την Πανάθα.
Σου έχω μάθει όλους του παίκτες απ’ έξω. Ακόμα και τον Καμερουνέζο ξέρεις που πήραμε δανεικό. Κερδίζουμε και πανηγυρίζεις σαν παιδί. Είχα να σε δω έτσι από τη φωτογραφία στο κομοδίνο. Έχεις φάει την τούρτα λαίμαργα. Να δεις που με τον καιρό θα ξανασυμπαθήσεις και τα γεμιστά. Μου τραγουδάτε μαζεμένοι το «happy birthday». Είμαι περήφανος και για τους δυο σας. Κι ας μην πηγαίνω αγγλικά φέτος. Ξέρεις κάτι; Ούτε αυτά τα χώνεψα. Εγώ όταν μεγαλώσω θα προσπαθήσω να γίνω σαν εσένα.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...